İlk sensörümüz dedik, çölyak dedik, kardeş dedik, çok monoton, biraz aksiyona ihtiyacimiz var. Hazırsanız heyecanli bir hikaye ile devam edelim. Farkında mısınız havaya girdim biraz 🙈

NDS 4. Siniftayiz, sensörümüz var, FSL ( önceki yazılarımda tanışmamızı anlatmıştım)

Okuldan kağıt geldi, 4.sınıflar İzmir Uzay kampina gidiyor, 2 gece yatılı. “Anne çok istiyorum herkez gidiyor uzay kampını görmek istiyorum” dedi cimcime.

“Hem ben kendim insulinimi yapabiliyorum, lütfen anne” dedi.

O kocaman gözlerini gözlerimin taa içine kadar dikiyor ya…elim ayağım karışıyor. Oysa ki ne kadar isterdim gözüm kapalı tabii ki kızım demeyi…”bakarız” dedim kaçamak bir cevapla. Babacığmın kulakları çınlasın ne zaman abimle bana bakarız dese anla ki hic şansın yok…ondan kalma alışkanlık.

Ariel geldi, ” Tabii dedi , ben kızıma güveniyorum, gidersin, ben ayarlarım” Ben hayır dedim o evet dedi, kıyamet koptu. Sonra ortada buluştuk! Aynı uçakta 3 bilet daha aldık !! Ben, Ariel, Ronen, 2 gece 3 gün güzel İzmir’i gezme fırsatı bulduk 😊

Haritadan baktım, uzay kampı merkezde degil olsun abartmayalım, merkezde bir otele yer ayırttık, en azından aynı şehirdeydim. Bir sey olsa 10 dakikada yanındayım.

2016 yılının mayıs ayı idi, cuma sabahı havaalanına gittik, sınıf öğretmenine teslim ettik, her ne kadar aynı uçakta olsak da pek kendimizi belli etmemeye çalıştık.

Heyecanlandı bizimki biraz karnı ağrıdı falan, klasik..😊 uçaktan indiklerinde onlar yoluna biz yolumuza, bir daha pazar aksamı dönüş uçağında görüştük.

Peki nasil yaptik??;

İlk iş daha önce telefonu olmayan Nitsa’ya şöyle uygun fiyatlı bir akıllı telefon ve hat aldık.

Her zamanki gibi çantasını glutensiz ekmek, atıştırmalık ve diyabet malzemelerinin yedekleri ile doldurduk.

Telefonunda GPS takip aplikasyonu olduğunu söylememe gerek yok herhalde ki hala var 😁

Uzay kampı gerçekten çok güzel bilim eğlence iç içe. Uzay simulasyonlari vs., 2 gece yatakhanede kalacaklar. Telefon yasak, herkes günde 2 kez ailesini arayabilir. Toplu bir whatsapp gurubu var öğretmen ara sıra oradan fotoğraf yolluyor. Ah bu whats app gurupları 😄 bu ara bizim Kadıköy Anadolu Lisesi mezuniyetimizin 25.yıl kutlamaları var, hayatımız whats app💕

Sayfa benim, yeter cok konuştun diyen yok, konuyu dağıttım yine.

Bizim özel iznimiz var telefon hep yanımızda. Klasik sistem, belli araliklarda ve yemeklerden önce konuşuyoruz. Yanliz okuldakinden bir farkla, hemşire degil, benim cadı kendi işini kendi görüyor. İyi de gece???

Diyabetli çocuğun anne ve babası gece 3 nöbetine alışıktır deliksiz uyku yoktur, diyabetli çocuğun öğretmeni iseniz okul gezisinde bu nöbeti gönüllü devralırsınız. Anne yarısı Gülnur öğretmenimizin hakkını ödeyemeyiz…sevgili Gülnur ögretmenimize de buradan sevgilerimi gönderiyorum. 2 gece de saat 3’e alarm kurdu, kalktı kan şekerini ölctü, bizi aradi.

2. Gece kan şekeri düştü, kaldırdı meyve suyu verdi, bekledi tekrar ölçtü, bir seyler yedirdi. Normale gelmesini bekledi. Ben olsaydim ne yapardim, o da aynısını yaptı. Eli öpülesi ögretmenler, iyi insanlar… bu da bizim kısmetimiz…

Nitsa arkadaslari ile kendini pek de farkli hissetmeden harika bir okul gezisi gecirdi, çok çok eglendi. Uzay kampini gördü ve 10 yaşında bir çocuk olarak diyabetine harika baktı.

Bundan tam 2 yıl sonrasında Paris’e okul gezisi konusu gündeme geldiğinde, ki yolladik, anlatacagim; Ariel’e aynı numarayı yaptim, tek başına yollamam ben de Paris’e gideyim 4 gece, en azindan ayni sehirde olayım dedim, ama yemedi😄😄😄 ikinizi birden yollayamayız abartma dedi! Ķocadan veto aldik. 5 gun tek basima Paris’te gezme hayallerim böylece suya düstü😄😄😄

Bir yolunu buluruz biz, yeter ki isteyelim…farkli hissettirmeyelim çocuklarımızı….Başlarının çaresine bakmayı ögretelim. En önemlisi bu.

Hikayenin devami için takipte kalın 😊

2016 mayis / Nitsa ve Derin